Problem który poruszasz, jest od dawna roztrząsany i zasadniczo chyba każdy ma na ten temat odmienne zdanie.
Ja osobiście twierdzę, iż polakami nie da się rządzić inaczej niż jak za sprawą dyktatury (jak to lata monarchii czy choćby Piłsudski pokazał) Jesteśmy narodem który na codzień lubi się kłócić i stawać po różnych stronach. Tak więc demokracja doprowadza do tego, że mamy ciągłą rozsypkę i dwie partie o tych samych programach po prostu regularnie zamieniają się miejscami. To raz.

Po drugie, powszechnie wiadomo - i chyba każdy z nas to przyzna, że większość ludzi jest po prostu głupia. Zawsze jest więcej "przeciętniaków" czy nawet gorzej niż ludzi mądrych. Tak więc z jakiej racji trzech żuli, codziennie proszących każdego przechodnia o 50gr. ma większe znaczenie z pkt. widzenia wyborów niż prof. zwyczajny? Jest to po prostu system głupi, zakładający że większość to ludzie mądrzy.

Po trzecie - łącząc dwa poprzednie pkt. ogólna rozsypka stronnictw, blokuje szybki rozwój państwa. Natomiast dyktatura może być dobra lub zła. Jeżeli w odpowiedni sposób, który zaraz opiszę będzie się dbało o danych kandydatów, to naprawdę trudno sobie wyobrazić, żeby to wyglądało lepiej.

Tak więc. Zakładając, że dochodzi do zamachu stanu, rewolucji czy czegokolwiek - i mamy tworzyć kolejną RP. Moją propozycją jest wybranie przez najbardziej wykształconych ludzi najodpowiedniejszego kandydata (zakładając, że to nie będzie nikt z bandy z poprzednich rządów). Tak więc koronujemy go na króla, żeby był ładny tytuł i zostaje on głową państwa (oczywiście, taką z prawdziwego zdarzenia - z "nieco" większymi uprawnieniami niz prezydent aktualnie)
W tym momencie zostaje wprowadzona monarchia dziedziczna. Najstarszy potomek ma prawo do następstwa, po śmierci ojca.
Dlaczego dziedziczna? Ponieważ dziecko które od maleńkiego bezie miało wpajane wartości które powinien mieć władca, będzie naturalnie przystosowane. Będzie też miało wyuczone pojęcie, tak dzisiaj wyśmiewane, "Państwo to ja". Tak wiec traktując państwo jak własność, władca czy tego chce czy nie, musi o nie dbać. Choćby po to, żeby zostawić coś dla potomków.

Takie jest moje zdanie na ten temat i nie sądzę, żeby było pozbawione licznych błędów w rozumowaniu - ale myślę, że tylko w ten sposób da się porządnie ruszyć ten piękny kraj naprzód.

Zasadniczo to jedyną barierą jest tu iloraz inteligencji. Załóżmy, że dziecko będzie chodziło jak inne do podstawówki, gimn, liceum - ale podczas tego też będzie dokształcane nieco szerzej.
Zresztą zakładając, że król będzie miał "kilka dzieciów" to ten najstarszy zawsze może powiedzieć "nie, nie chcę", więc w kolejce stoją następni potomkowie.
Co do okrucieństwa - myślę, że właśnie po to byłoby to prywatne nauczanie - bo porzucanie tam takiego ważnego elementu jak dobro byłoby nieporozumieniem.
Zresztą załóżmy, że musiałby się stosować do konstytucji w której byłoby chronione ludzkie życie. Zakładając, że równorzędnie z monarchią powstałby wolny rynek i pozbycie się świadczeń socjalnych z państwa, na rzecz prywatnych fundacji - król nie miałby możliwości robienia krzywdy.

A argumentu o homoseksualizmie, po prostu nie rozumiem.

Kolejny interesujący temat. Jednak przed zmianą ustroju dałbym demokracji jeszcze jedną szansę. Sprawdziłbym jakby to wszystko działało gdyby usunięto wszystkie wynagrodzenia za działalność polityczną. Wydaję mi się, że odsiało by to wszelkiego rodzaju szczury robiące to tylko dla zysku od tych, którym faktycznie zależy na losie państwa.

Jednak jeżeli by to nie wypaliło myślę, że warto byłoby wprowadzić pewnego rodzaju oligarchie. Może jest to nieco utopijna wizja, ale gdyby tak skonstruować rząd składający się w większości z osób wykształconych z różnych dziedzin? Prócz nich dodać jednego przedstawiciela istotniejszych (może wszystkich?) zawodów. Wszyscy wybrani demokratycznie przez wszystkich z danej "kategorii", profesorowie wybierają profesorów, armia swojego przedstawiciela, duchowni każdego wyznania swojego. Kolejne wybory odbywałyby się co pół roku. Co więcej wszyscy przedstawiciele byliby równi wobec siebie, żadnego premiera, prezydenta, marszałka etc.

Pewnie bardzo łatwo można wykazać błędy w moim rozumowaniu o co Was z resztą proszę. Jednak uważam, że władza w takim wykonaniu byłaby bardziej zróżnicowana, a copółroczna rotacja nadała by konkretnej świeżości władzy i utrudniała powstawanie personalnych układów i tym podobnych.

Może przesadziłem z tym całkowitym wyłączeniem finansowania rządu, ale gdyby tak szeregowemu posłowi dać średnią krajową? Nie wierzę, żeby obowiązki związane z taką funkcją nie pozwalały na zarobienie pieniędzy z innego źródła (jeśli komuś byłoby to konieczne). Oczywiście jestem świadom, że takie obniżenie płac tylu osobom nieźle by obniżyło średnią krajową, ale czy nie było by to kolejną zachętą do poprawienia sytuacji w kraju?

Jeśli profesor gardzi rolnikiem to jest mimo całej swej wiedzy głupi i nie zasługuje na tytuł naukowy. Jednak rolnik i bez tego może mieć takie odczucie. Zgadzam się, może byłoby to ciężkie w naszym kraju, ale nie znaczy to, że byłoby gorzej.

Jeśliby wpoić ludziom fakt, że tak na prawdę wszyscy są trybami koniecznymi do zdrowego funkcjonowania mechanizmu zwanego państwem idea ta zadziałałaby. Póki każdy będzie robił tylko dla siebie daleko nie zajedziemy w żadnym ustroju. Nawet monarcha, jeśli będzie oszukiwany przez doradców nie będzie rządził dobrze.

Z resztą monarchia lub dyktatura wymaga, choćby na początku, poczucia "boskości" wodza, które nam, Polakom będzie bardzo trudno zaszczepić na nowo.

W średniowieczu też, ale dyktatura w Korei Północnej jest współczesnym przykładem boskiego kultu władcy. Dzieciom w szkołach wykładane są przedmioty typu "dzieciństwo wielkiego wodza". Istnieje wiele obrazów w stylu "wielki wódz rozwiązuje problemy rolników z suszą" itp, a w każdym domu obowiązkowo wisi obrazek z podobizną WW. Moim zdaniem nadal władza jednego człowieka wymaga wśród obywateli poczucia wielkości przywódcy.

Co więcej w środku demokratycznej Europy nie ma coś takiego racji bytu. W wypadku tak istotnego przetasowania na najwyższym szczeblu w ciągu kilku dni mielibyśmy na karku z tuzin "MISJI POKOJOWYCH". Ludzie siedzący teraz na najwyższych stołkach państw demokratycznych nie mogłyby pozwolić na sukces takiego przedsięwzięcia. Jeśli ludzie by załapali, że coś takiego działa zaraz ruszyliby na salony i odkurzyli gilotyny.

Otóż to, idealiści przystaliby na takie rozwiązanie, takiej władzy nam trzeba. Ale idealizm zbyt często idzie w parze z naiwnością.

Jednak w kwestii profesora gardzącego rolnikiem nadal nie mogę się zgodzić. Otóż wizja państwa, gospodarki jako maszyny, gdzie awaria jednej części zacina całą maszynę wymaga szerszego spojrzenia i wyciągania wniosków, co uważam za zdolności z domeny inteligencji.

Pomysł z testami nie jest najgorszy, ale co do bystrości dziecka mogą się tak naprawdę wypowiedzieć po prostu osoby z jego otoczenia(nauczyciel, kucharka, niańka etc. osoby które się nim zajmowały na różnych etapach życia) owszem można wtedy odrzucić dzieciaka wybrać innego a jeżeli to jedyny dziedzic wybrać kogoś innego, większy problem jeżeli jakiś sprytny bogaty i wiele znaczący człowiek, zaproponuje odrzuconemu układ, ja pomogę ci zdobyć władzę ty coś dla mnie potem zrobisz( nie byłby to pierwszy i drugi taki przypadek), ale to już moje wymyślanie najróżniejszych sytuacji , więc skoro doszliśmy do tego co byłoby najlepszym wyborem pozostaje wymyślić plan działania.(Oczywiście wdrożony w odpowiednim czasie)