Niestety, mam lekkie zaległości w polskiej fantastyce, choć zarówno Pilipiuka, jak i Sapkowskiego czytałem i cenię
Z własnych doświadczeń polecam gorąco jednego polskiego i dwóch zagranicznych pisarzy:

Zaczynając od naszego kraju:
Dla miłośników klimatów postapokaliptycznych: "Apokalipsa według Pana Jana" - Roberta J. Shmidt'a
Genialna książka o zniszczonej wichrami wojny atomowej Polsce i odradzającym się wzorem feniksa, z popiołów Polskim Orle.Nie zdradzając wiele, powiem jedynie, iż akcja skupia się głównie wokół Wrocławia, zatem szczególnie polecam tę pozycję mieszkańcom tej części RP, co nie oznacza, iż czytelnicy z innych regionów Polski nie znajdą tam nic dla siebie. Wręcz przeciwnie, waszmościowie, wręcz przeciwnie...

Idąc trochę dalej na zachód, odwiedzając naszych sąsiadów warto zwrócić uwagę na serię o "Malowanym Człowieku" Petera V. Bretta. Autora nietuzinkowej serii, jak przypuszczam najbardziej pasującego do gatunku "Heroic Fantasy". Opowieść o świecie zadnia cichym i spokojnym, w którym noc ma kolor posoki oraz pancerzy i ślepi najróżniejszych demonów. Ludzkość...Cóż, broni się, przy użyciu runów ochronnych. Od kilku stuleci ludzie walczą o przetrwanie. Są zwierzyną, zamiast sami zacząć polować.Nikt nawet nie myśli próbować zmienić ten stan rzeczy. Nikt? No...Może PRAWIE Nikt...

Po ostatniego autora kierujemy się aż do Anglii, do Liverpool'u.
Seria "Opowieści o Feliksie Castorze" Mike'a Carey'a jest wspaniałą, dorosłą opowieścią dziejącą się w obecnych czasach. A są,to czasy, w których umarli zaczęli powracać do życia. Zombie, duchy, upiory, demony, poltergeisty lub duchy wdzierające się do ciał zwierząt, tworząc różnego rodzaju łaki. To tutaj chleb codzienny. Mniej lub bardziej tolerowane. Te, które przeszkadzają i,których ewentualni ludzcy sąsiedzi nie chcą są odsyłane przez Egzorcystów. I nie mam tu na myśli księdza z krzyżykiem. O nie.Są to ludzie dobrze znający się na swojej robocie. Jednym z nich jest właśnie Feliks Castor. Gorąco polecam całą serię, która zaskakuje zarówno pomysłowością, przemyśleniami oraz inteligentnym humorem.

Mam nadzieję, iż nie ująłem tym pozycjom ani ich twórcom niczego z ich dorobku, a was, choć odrobinę zachęciłem do sięgnięcia po nie, gdy następnym razem najdzie was ochota na trochę ciekawej, fantastycznej literatury.

Cesarz napisał:

Kojarzę pewną polską książkę, coś pomiędzy pierwszą i drugą o których napisałeś, opowiada o tym jak wschodnia część europy (w zasadzie opisana przede wszystkim Polska) działa po inwazji czegoś na kształt demonów co opanowało prawdopodobnie cały świat ale zatrzymało się na odrze, gdzie obecnie poustawiane są runy ochronne i opisane zostały losy m.in mężczyzny na kształt kartografa który prowadzi wypady na zachód aby notować zmiany  w terenie które nastąpiły po inwazji(po pojawieniu się tamtych istot geografia ziemi się pozmieniała). Drugi bohater to członek czegoś na kształt ABW a przy okazji ktoś w rodzaju maga.
Obecnie książkę pożyczyłem znajomemu ale kiedy mi ją zwróci post  edytuję i dodam autora i tytuł.

Tobie naturalnie chodzi o Czerwoną Mgłę i Czarny Horyzont autorstwa Kołodziejczaka

Jest wiele tytułów, które mógłbym polecić. Wybiorę moje ulubione i ostatnio przeze mnie przeczytane.

Autor, którego zna każdy - J. R. R. Tolkien. Warto przeczytać wszystkie dzieła mistrza. Chyba nie trzeba przybliżać treści "Władcy Pierścieni" i "Hobbita", więc skupię się na dwóch mniej popularnych książkach Tolkiena.
1). "Niedokończone opowieści" to zbiór tekstów opowiadających o wszystkich erach Śródziemia. Znajdziecie tam skróconą historię "Dzieci Hurina", opis Numenoru, drzewo genealogiczne dynastii Elrosa, opowiadanie o wydarzeniach, które zaowocowały wyprawą do Samotnej Góry oraz smaczki takie jak traktat o Istarich i opis Bitwy u Brodów na Isenie.
2). "Dzieci Hurina" - powieść, której akcja toczy się pod koniec Pierwszej Ery Śródziemia. Tolkien opowiada nam zawiłą historię przeklętego przez Nieprzyjaciela rodu tytułowego Hurina. Ciekawostką jest, że mistrz pisał tę pozycję przez niemalże całe życie.

Kolejne książki mogą uchodzić za dość kontrowersyjne.

Witold Jabłoński - "Słowo i miecz". Wydawca porównuje tę książkę do "Gry o tron". Na początku byłem nieprzekonany do takiego porównania, ale zagłębiając się w mroczną historię opisaną na ok. 600 stronach, stwierdziłem że opowieść "urodzona" przez pana Jabłońskiego jest ciekawsza od dzieła Martina.
Akcja toczy się w XI-wiecznej Polsce. Niedawno przyjęte chrześcijaństwo natrafia na opór ze strony na nowo rozpalonego ognia pogaństwa. Lud podjudzany przez kapłanów rodzimych bogów pali kościoły i morduje znienawidzonych "czerńców".
Czytelnik staje się świadkiem okrutnych bitew i zbrodni, powstania i upadku mściciela. Odwiedza mityczne krainy, poznaje słowiańskie obrzędy oraz wierzenia.
"Słowo i miecz" przypadnie do gustu czytelnikom lubiącym literaturę fantastyczną, przygodową i historyczną. Ale jest jeden warunek - taki czytelnik musi być odporny na klimaty pachnące profanacją.

Maja Lidia Kossakowska - "Siewca wiatru", "Zbieracz Burz cz. I", "Zbieracz Burz cz. II". Bóg porzucił wszechświat i pozostawił jego mieszkańców na pastwę losu. Seria opowiada o historii walki z... cieniem Pana. Istotą równą Bogu, ale zawierającą wszelkie zło i zniszczenie. Oprócz głównego tematu mamy do czynienia z wątkami politycznymi - Archaniołowie oraz grupka Głębian próbują utrzymać w sekrecie zniknięcie Jasności. Nie zabrakło też miłości i cudownych scen batalistycznych.  "Zastępy Niebieskie" to połączenie powieści kryminalnej, szpiegowskiej i romansu, a to wszystko zostało osadzone w doskonałej fantastyce. Krótko mówiąc, dla każdego coś miłego.
Jednak jeśli szukasz wysublimowanego humoru lub jesteś uczulony na tzw. łacinę podwórkową, nie polecam twórczości Kossakowskiej.

Tyle kontrowersji wystarczy.

Na zakończenie zaproponuję coś, co należy do gatunku science fiction. 
Suzanne Collins - "Igrzyska śmierci", "W pierścieniu ognia", "Kosogłos". Główną bohaterką trylogii jest nastolatka, która staje w samym sercu buntu przeciw totalitarnemu państwu. Oprowadza nas po swoim świecie, świecie pełnym bólu, śmierci, cierpienia, okrucieństwa i niesprawiedliwości. Razem z nią walczymy na arenie corocznych Głodowych Igrzysk, odwiedzamy uciskanych i coraz bardziej gniewnych mieszkańców Panem, aż wreszcie dobiegamy do finału tej przygody.
No właśnie! Finał serii "Igrzysk śmierci" to zakończenie zupełnie inne od wszystkich, które dotąd poznałem. Podczas lektury nie sposób odgadnąć, jak to wszystko się skończy. Książka utrzymuje w napięciu aż do ostatniej strony.

Jeszcze raz polecam powyższe tytuły.